U psihoterapijskom tretmanu i psihološkom savetovanju se klijentu omogućava pounutrenje funkcije psihologa da artikuliše klijentovo iskustvo i pruža mu se jedna vrsta emocionalnog iskustva drugačijeg od onoga koje on inače ima u svom okruženju i tako mu se pomaže da uspostavi svoje granice. Pored toga, terapeut bi trebalo da je u stanju da prepozna, primi, prihvati i zatim u digestiranoj formi vrati svom klijentu njegova emocionalna iskustva koja su bila sirova, ali da ih vrati kao artikulisana i uobličena. Ta iskustva bi trebalo da budu transformisana u dovoljnoj meri da bi kao takva bila reprezenentovana na psihičkom planu. Na taj način se razvija funkcija mentalizacije. Jedan od osnovnih ciljeva susreta sa psihoterapeutom je omogućiti osobi oposredovaniji odnos prema sopstvenom afektivitetu. Taj oposredovani odnos u radu sa psihologom bi trebalo da stvori pojavu simboličkog, a delotvornost same funkcije mentalizacije omogućuje intrapsihički dijalog koji je analogan dijalogu psihologa i klijenta u psihoterapijskoj situaciji. I upravo taj unutrašnji dijalog omogućuje kasnije osobi da i nakon završene psihoterapije i savetovanja, uspešnije nego pre nje, odredi značenje svojih psihičkih doživljaja.
